Soulmuziek stroomt laveloos uit Lee Fields, net zo vrij en onvermoeibaar als Gods liefde en het pilsbier uit de tapkranen op Blues Peer. Dat doet het al sinds de jaren zestig, toen hij als tiener in North Carolina op de podia van juke joints stond te zweten, met verfrommelde dollars aan zijn voeten. Het gaat door nu de levende legende mid-zeventig is en de meest succesvolle en vruchtbare periode van zijn carrière inluidt.
Zoals elke levende legende die naam waardig, heeft Fields geleden onder wanhoop: living the blues. Hoewel hij nu over de hele wereld tourt en hoewel hij mede-soullegendes als Sharon Jones (die ooit Fields' achtergrondzangeres was) en Charles Bradley (die Fields meenam op zijn eerste tournee) aan hun eerste doorbraak heeft geholpen, heeft hij deze positie niet altijd gehad. Menig kruispunt heeft hij gedesilusioneerd getrotseerd.
Vandaag de dag staat Fields echter in de voorhoede van de soulrevival, een bruisende en nog steeds groeiende hoeksteen die de popmuziek van de 21e eeuw heeft gevoed met de deugden die het mist: een gevoel van tijdloosheid, van eeuwigheid, van een traditie die generaties teruggaat.
Lee Fields' muziek behoort niet toe aan nu, maar aan de eeuwigheid. Hij is levende geschiedenis.