We staan er hier in Peer om bekend, dat we niet meteen hokjesfans zijn: muren zijn er; om er overheen te kijken en grenzen, daar doen we niet aan mee.

Vorig jaar hadden we hier Emmylou Harris staan en dus was er geen enkele reden om nu niet resoluut voor Lucinda Williams te gaan. Deze dichtersdochter is een Instituut 'sui generis' geworden in de bijna veertig jaar dat ze aan haar muzikale weg timmert: ze begon rechttoe, rechtaan met 'klassieke' folk en blues, evolueerde dan richting country en werd op vandaag de songsmid, die de country een nieuwe richting liet inslaan. Grammy-awards zijn haar niet vreemd en met 'Car Wheels On a Gravel Road' was ze onder meer verantwoordelijk voor één van de mijlpalen uit de hedendaagse country.

Haar Southern grawl is legendarisch, net als haar vermogen om zich te omringen met de absolute top onder de podium- en studiomuzikanten, haar verregaande kritische instelling tegenover haar eigen werk, haar streven naar perfectie en dus ook haar eerder lage productie. Lucinda durft een plaat al eens drie keer opnieuw op te nemen, vooraleer ze tevreden is over het resultaat, zodat de teller van eigen platen vandaag op niet meer dan een bakkersdozijn staat in 37 jaar. Het mag duidelijk zijn, dat Lucinda kwaliteit belangrijker vindt dan kwantiteit en dat is nu precies waar het ons in Peer om te doen is.

U begrijpt dus vast, dat wij best wel wat staan te glimmen van trots. Bent u toe aan een weldadig bad in Southern Comfort? Dit is uw kans...