De dingen kunnen soms op z’n zachtst gezegd raar lopen in een mensenleven. Neem nu Robert Finley: hij zit al van z’n elfde in de muziek, leerde gitaarspelen, werd vaste gitarist in de band van het Amerikaanse leger, maar werd stilaan blind en moest langs de straten gaan busken om niet om te komen van honger. De mensen van de Music Maker Relief Foundation kwamen hem op het spoor en hielpen hem aan optredens en uiteindelijk zelfs aan een eerste platencontract. 

Eind 2016, in Robert’s 52ste levensjaar, kwam die plaat er. We leerden een bluesman kennen, die vanwege zijn stemgeluid en zijn verleden in de gospelmuziek ook bij de nieuwe lichting soulzangers geklasseerd werd. De titelsong van die plaat “Age don’t Mean a Thing”, was veelzeggend. 


Toen niemand minder dan Dan Auerbach van The Black Keys op de proppen kwam met het voorstel om samen de soundtrack te maken voor de strip “Murder Ballads” was de trein voorgoed vertrokken: Robert ging met Auerbach mee op tournee, de CD “Goin’ Platinum” volgde al snel, en tussen het touren door, nam Robert ook nog deel aan “America’s Got Talent”, waar hij het tot de halve finale schopte. Livin’ the dream!


De ster van de soulman bleef maar rijzen en vorig jaar kwam er dan een nieuwe plaat, “Sharecropper’s Son”. Bij het horen van die plaat, dachten wij meteen: “die man hoort hier thuis”. Meer recht uit het hart dan dit, kan muziek onmogelijk komen: emotie en doorleefdheid bijeen opgeteld leiden tot geloofwaardigheid. Wees voorbereid, want een concert van Robert Finley kan een mens diep raken!