Het is zondagmiddag en dan hebben we altijd weer ons luistermoment, net voor we het laatste blik bluesgeweld opentrekken. Daarvoor hebben we deze keer een al te weinig gewaardeerde liedjesschrijver en verhalenverteller aangesproken. Hij leerde het vak in de straten van Tokyo, Parijs, Madrid, London en Dublin en leerde daar de mens observeren en er liedjes over te schrijven. John Hiatt nam hem onder zijn hoede, hij toerde met Lucinda Williams en Wilco speelde op zijn platen. Vandaag woont hij in Nashville en brengt hij een mix van Memphis en Sun Studios, met toefjes Guthrie en Dylan, zonder de blues ê le Robert Johnson te vergeten. Solo en akoestisch, maar met een onnavolgbare stem en teksten, die van grote literaire klasse getuigen. Beter dan Tim Easton kun je niet verzinnen op dit moment van een festival als het onze: er mag hier niet alleen gedanst worden, maar voor het komende uur vooral geluisterd!